“Ik wilde dat mensen me zagen”

Op papier is het misschien ongebruikelijk: een dove medewerker op een drukke IT-Servicedsek, waar collega’s bellen, binnenlopen en op het laatste moment met vragen aankloppen. Maar wie Kofi in actie ziet, snapt dat de wereld van werk niet draait om ‘passen in een profiel’, maar om lef, leren en de ruimte krijgen om te bloeien.

In gesprek met Kofi en zijn collega Wichert van den Brink (coördinator arbeidsparticipanten bij de SVB) ontvouwt zich het verhaal van een stille kracht die zichzelf zichtbaar heeft gemaakt – en daarmee ook anderen aan het denken zet.

“Op mijn eerste dag heb ik meteen een bericht op intranet gezet,” vertelt Kofi. “Met mijn foto erbij. Dat ik nieuw was bij Servicedesk, dat ik doof ben, en dat collega’s me gerust mochten benaderen via Teams of e-mail als ze hulp nodig hadden.” Het was geen defensieve zet, maar een daad van openheid. Niet wachten tot mensen zich ongemakkelijk voelen – maar zelf het ongemak wegnemen. En tegelijk: jezelf stevig neerzetten.

Dat bericht was voor veel collega’s het eerste moment waarop ze Kofi leerden kennen. Niet als ‘de nieuwe collega met een beperking’, maar als iemand met initiatief, overzicht en een oplossingsgerichte blik. Iemand die meteen laat zien: ik ben hier – en ik ben beschikbaar.

Voordat Kofi bij de SVB begon, was hij terughoudend in contact. Niet vanwege onzekerheid over zijn vak, maar over hoe anderen zouden reageren. “Ik dacht vaak: kunnen zij zich aanpassen aan mij? Of moet ik me voortdurend aanpassen aan hen?” Die spanning zorgde ervoor dat hij afstand hield. Tot hij merkte dat het ook anders kan. “Bij de SVB heb ik geleerd dat mensen openstaan. Dat ze echt moeite doen om te communiceren. En dat geeft mij weer vertrouwen om mezelf te laten zien.” Hij straalt als hij het vertelt.  “Ik voel me veilig hier. En daardoor durf ik.”

Kofi werkt vier dagen per week en ondersteunt collega’s bij ICT-vragen. Via Teams, via de helpdesk, en soms ook gewoon aan de balie. Juist dat laatste vond hij in het begin spannend. “Iemand komt naar je toe, stelt een vraag – en verwacht direct antwoord. Maar ik ben doof. Dus hoe ga ik dat doen zonder gebarentolk?” Hij ontwikkelde zijn eigen manier: rustig blijven, laptop erbij pakken, typen wat er speelt, en samen tot een oplossing komen. “En als ik het niet weet, verwijs ik door. Dat is ook prima.”

Zijn collega’s leerden snel hoe ze met hem kunnen schakelen. Een groot deel van het team doet binnenkort zelfs een gebarencursus – op eigen initiatief. “Meer dan alleen ‘goedemorgen’ of ‘koffie’,” lacht hij. “Ze willen echt meer kunnen.”

Na zijn opleiding stuurde Kofi tientallen sollicitatiebrieven. In zijn brieven vermeldde hij dat hij doof was. Maar reacties bleven uit. “Toen ben ik het een paar keer niet gaan vermelden. En ineens werd ik wél gebeld. Toen dacht ik: dus dat is hoe het werkt.”

Tijdens de gesprekken werd het dan toch duidelijk. “Maar dan zag je soms letterlijk het gezicht van mensen veranderen. Ze zagen niet wat ik kon – alleen wat ik ‘niet kon’.” Het is een ervaring die veel mensen met een ondersteuningsvraag herkennen. En precies daarom is de manier waarop de SVB werkt voor hem zo belangrijk.

Wichert herinnert zich het eerste contact nog goed. “Kofi was aangemeld via de matchingstafel voor theoretisch opgeleiden. Geen brief, geen standaardprocedure. Gewoon een kennismakingsgesprek.” Dat is bij de SVB inmiddels gebruikelijk. Geen checklistgesprek met cv en motivatiebrief, maar een ontmoeting: wie ben je, wat kun je, waar ligt jouw kracht? “Dat maakt echt het verschil,” zegt Wichert. “Zeker bij kandidaten die niet binnen het ‘standaardplaatje’ passen, maar zóveel in huis hebben.”

Kofi noemt zichzelf vaak “gewoon een collega, net als iedereen”. Maar Wichert ziet meer: “Hij is een inspirerend voorbeeld van wat er mogelijk is als je iemand ziet voor wie die écht is. Niet als uitzondering, maar als professional.”

ICT draait bij Kofi niet alleen om wachtwoorden en werkplekken – het draait om mensen helpen. “Ik vind het fijn als ik iemand verder kan helpen. En als ik dat niet zelf kan, dan zorg ik dat iemand anders dat wel doet. Die samenwerking, dat vertrouwen – dat maakt het werk leuk.”

Zijn dag start met een check van de Teams-berichten en de meldingen op de spoedbalie. “En dan werk ik gewoon mijn dagtaken af. Er is elke dag wel wat nieuws. Geen dag is hetzelfde.” Het klinkt eenvoudig, maar de vanzelfsprekendheid waarmee hij dit vertelt, laat precies zien wat hij in korte tijd heeft opgebouwd: vertrouwen in zijn rol, overzicht in het werk, rust in de uitvoering.

In een paar maanden tijd is Kofi van een stille starter veranderd in een zichtbare kracht. Niet omdat hij zich heeft aangepast aan de omgeving, maar omdat de omgeving zich ook heeft aangepast aan hem. “Dat vertrouwen voel ik. Daardoor durf ik meer, leer ik sneller en krijg ik steeds meer plezier in m’n werk.”

Hij denkt nog niet na over “de volgende stap” – en dat hoeft ook niet. “Voor nu is dit goed. Ik leer elke dag en voel dat ik iets toevoeg. Dat is genoeg.”

Wat zou hij willen meegeven aan anderen die – net als hij – worstelen met gezien worden op de arbeidsmarkt? Hij denkt even na. Dan zegt hij: “Je moet jezelf laten zien. Laat zien wie je bent. Laat zien wat je kunt. Het is spannend, dat weet ik. Maar als jij jezelf laat zien, kunnen anderen jou ook echt zien. En dan gebeurt er iets. Dan gaan er deuren open.” In het gesprek maakt Kofi duidelijk hoe belangrijk goede begeleiding voor hem is geweest. “Ik heb veel te danken aan Wichert van den Brink en Rob van Leeuwen,” zegt hij. “Zij hebben ervoor gezorgd dat ik hier op mijn plek terecht ben gekomen. Hun vertrouwen en inzet hebben voor mij echt het verschil gemaakt.”

De Sociale Verzekeringsbank (SVB) voert in opdracht van de overheid regelingen uit die het fundament vormen van onze verzorgingsstaat. Denk aan de AOW, kinderbijslag en het persoonsgebonden budget (pgb). Jaarlijks zorgt de SVB voor de uitbetaling van meer dan 60 miljard euro aan ruim 5,7 miljoen mensen in Nederland en daarbuiten.

Met bijna 4.500 collega’s, verspreid over elf locaties in het land, werkt de SVB aan zekerheid voor burgers in verschillende levensfasen. Tegelijk biedt de organisatie een betrokken en inclusieve werkomgeving waar oog is voor ontwikkeling, diversiteit en samenwerking. Medewerkers krijgen de ruimte om hun talenten in te zetten én te laten groeien — precies zoals bij Kofi.